Lies and the plank footpath

Lies wrote:

"Ik aarzelde geen moment: ik zou ook graag zo'n mooie foto van mezelf willen, al dromend over m'n eigen woonkamertje met zo'n grote landschapsfoto boven de bank. Zonder direct te zien dat ík degene ben die poedeltje naakt in het landschap ligt en een spel speelt met de vormen van de natuur. Het eerdere werk van Tom, waarin een vervreemde wereld te zien is met een wederzijdse aanvulling van mens op natuur, maakte me enorm enthousiast en fascineerde me. Ik stuurde binnen 10 minuten een mail.

Na wat contactmomenten stond er een datum vast. Ik merkte dat ik op de dag zelf wat nerveus was, maar ik wist ook dat ik op zulke momenten een knopje in m'n hoofd om kan zetten, met als resultaat dat het me uiteindelijk weinig deed om in het Mastbos m'n kleren uit te doen en te beginnen aan de shoot. Er was namelijk toch niemand anders in de buurt die m'n 'chubby buik' zou zien en dit punt, dat overigens nog niet op m'n bucketlist stond, kon ik bij voorbaat al afvinken. Het gevoel van nervositeit maakte plaats voor trotsheid, met nog steeds dat mooie beeld in m'n hoofd van een eigen kamer met een enorm mooi en groot portret erin.

Wat Tom niet weet, is dat ik continu tegen mezelf heb gepraat, liggend in het landschap en lopend over het 'bruggetje'.

'Wat is het koud.'

'Wat is dit vet.'

'Het wordt echt prachtig.'

'I feel sexyyy.'

Vooral dat laatste was opmerkelijk: door middel van de drone-fotografie van Tom werd het voor mij mogelijk om me naakt mooi te voelen, omdat er in zijn naaktfotografie niet wordt gefocust op alleen het lichaam, zoals ik hierboven beschreef. Door de afstand die gecreëerd wordt (door de 'vliegende camera') met als gevolg een totaalplaatje van een klein mensje in de natuur, voelde ik me super comfortabel. Welke rondingen je ook hebt, mooi of niet: ze komen één voor één allemaal prachtig over in beeld. Ik kreeg het gevoel dat de foto's nooit zouden kunnen mislukken. Welke rondingen ik ook heb of welke pose ik ook aannam: op de eerdere beelden van Tom zag ik dat alles goed is.

Het deed me goed om de beelden te zien: ik voelde me prachtig en was super enthousiast met een paar persoonlijke favorieten. Het is jezelf blootgeven, maar dan toch net op een andere manier. De ervaring op zich was ook al geweldig: je 'vrije ik' verbinden in en met de vrije natuur.

Geen moment spijt van gehad. Ook niet met die kriebelende plantjes tussen m'n tenen."

Lies studies photography at a Dutch art academy. Final year, so some stress. Her topic is people that involuntarily repeat specific actions, like locking a door not once but always four times. Lies had much experience in photography but little experience in modelling, and no experience in nude outdoor modelling. But she did not hesitate once. We went to the Mastbos, an area with forest and heathland directly adjacent to Breda. It was planted about 500 years ago, to solve a scarcity problem. At that time, it was predicted that large trees suitable for ship masts would become very scarce. So, they planted them for future use. However, the invention of the steamship was not predicted, which made sailing ships obsolete. Recently, some trees were used for replicas of the ships of that time. For that reason, the Mastbos is a symbol of the limitation of linear thinking. What would be our present day Mastbos? The current believe to curb global climate change by all kinds of local initiatives? For the shoot we first tried to find the wooden footpath I had read about here (link, Dutch). It was a 20-minute walk to find it and when we saw it was a beautiful setting, However every 10 minutes a visitor came along. Still, Lies dared to pose. We made a rising film, some individual shots, and a panoramic shot. The artificial path in the middle of the nature area made an interesting addition to in the photos and Lies posed in a way to interact with the lines, on top of and next to the footpath. During some panoramic shots, the drone returned to home (RTH) automatically when the battery level was be too low and I unfortunately did not always respond in time to cancel the RTH. After that we went to a restaurant in the forest, where we ordered a table with a view and an electric socket. It feels good to have a good lunch and at the same time see all the batteries reload.

After that we headed out the most southern area of the Mastbos which I expected to be deserted since it was the farthest away from the city, but soon found out that the Mastbos is popular by old people on a bike. We found an area with heath and an old fallen tree. At both locations, I shot photo’s, zoom out and zoom in films, and films while the drone was flying horizontal over Lies. I used all kind of camera settings on the drone to learn which setting would be best. Also, I found a way to solve the direction problem when flying horizontal over a subject. Often, the direction of the drone would not be perfect, causing the drone to miss the model, or necessitating adjustments during the flight. By standing in line with the flightpath of drone the heading can be perfected, making the drone go perfectly over the subject (tree and model). Finally, I used a Ricoh Theta 360 degree camera to try to capture shots in which the model, the drone and my would be visible. Perhaps that could make a good profile photo for myself.

Lessons learned: 2k instead of 4k is a proper setting for moving film, recharging batteries during lunch is a good idea, panoshots need care when shot with a nearly empty battery.

To do: find locations with less people perhaps at a greater distance from cities, find a proper selfie between the 360 degrees photos

Ideas for future shoots: running film in 2k 120 fps